Vandaag mocht ik een dagje invallen in groep 4.👀
Het was een gezellige dag waarin ik mocht ervaren hoe het is om voor de klas te staan in de middenbouw. Normaliter sta ik namelijk bij de kleuters.
Aan het einde van de dag, terwijl we de rij aan het maken zijn om naar huis te gaan, reciteren we gezamenlijk surah Al Fatiha. Om de dag gezegend af te sluiten en Allah voor een laatste keer te gedenken voordat we het schoolgebouw verlaten.
Vervolgens ben ik gewend om het volgende te zeggen tegen mijn leerlingen: “Ik hou van jullie omwille van Allah”, terwijl ik een hartje maak met mijn handen. Vandaag deed ik dat dus ook en ik voegde er aan toe: “Het maakt niet wat jullie doen of wat er ook gebeurt, ik blijf van jullie houden omwille van Allah.”
Het was een dag waarin ik de kinderen heb mogen leren kennen, waarin de kinderen kennis maakten met mij (voor de klas). Er was hier en daar wat onrust, wat niet gek is op een dag dat de vaste juf afwezig is. Ik heb zelfs hier en daar mijn stem moeten verheffen en heb een timer ingezet om de leerlingen te tonen hoe lang ik op ze moest wachten elke keer. Met andere woorden, mijn geduld werd op de proef gesteld.🙂
Maar hoe dan ook, wat er ook gebeurt, ik hou van ze omwille van Allah. Dit besefte ik mij net. Ik zeg dit elke dag tegen mijn leerlingen, maar vandaag ontdekte ik de diepere laag achter deze uitspraak.
Die Rahma en liefde, dat is mijn vertrekpunt. Ze hoe dan ook een stapje verder helpen elke dag, ondanks alle uitdagingen. Want dit dient een hoger doel:
De toekomst van onze Ummah.
Ik heb leiders in mijn klas zitten! Onze toekomstige leiders, imaams en geleerden.🥹
Ze weten het zelf nog niet, maar ik weet het wel. Dus zo behandel ik ze dan ook!🫡 Met de respect die ze verdienen en het streven, ze het gevoel te geven dat ze er toe doen en dat ik ze serieus neem.
Dus Rahma is het vertrekpunt. Rahma en liefde.
Omwille van Allah.🤍
-Fatima - Zohra Lakbibchi
Reactie plaatsen
Reacties